Wat goed, jullie hebben de tweede plek op de magische kist al gevonden! We zijn nu in het Scholtenbrugpark. Hier maakt Onno de Uil een praatje met Steffie het Stinkdier, die graag aan de waterkant langs het beekje vertoeft. Waarom ze daar zo graag zit? Luister naar het geluidsfragment! En geen zorgen, geluid brengt geen stinkgeurtje met zich mee….

Lukt het niet om het geluidsfragment af te spelen of wil je liever lezen? Lees dan hieronder wat Steffie het Stikdier vertelt:

Zeg, ben jij er eentje van de familie Oehoe? De uilenfamilie uit de Steengroeve? Ja, ja - jullie ken ik wel! Net als jij, Uiltje Onno, ben ik namelijk een nachtdier. Het liefst zit ik in het donker en in m’n eentje. Komt er toch iemand naar mij toe, dan schrik ik me snel een hoedje. En tja, dan laat ik er per ongeluk wel eens eentje wapperen…

Daarom voel ik me juist in dit park wel aardig thuis. Het beekje dat hier stroomt werd vroeger namelijk ‘De Stinkbeek’ genoemd. Waarom, vraag je? Tja, of het echt stinkt weet ik niet, dat maakt mij natuurlijk niets uit. Wel weet ik dat er in Winterswijk in de 20e eeuw veel fabrieken waren waar de mooiste stoffen werden gemaakt. En die fabrieken lieten nog wel eens wat afval achter, hier in de beek. Genieten, die geur!

Vreemd genoeg dachten de inwoners daar anders over… Die vonden de ‘Bleekweide’ - ook hier in het park - toch lekkerder ruiken. De lakens uit de fabrieken werden hier uitgestald op het gras en kraakhelder wit gemaakt met bleek. Vandaar de naam. Hieronder zie je hoe dat eruit zag. Gek idee, toch?!

Zie jij het raam al staan, aan de rand van het park, vlakbij het fietspad? Laten we er snel heen gaan!