Op deze plek was het tussen 1881 en 1926 een drukte van belang. Niet noodzakelijk met reizigers - daar waren er uiteindelijk niet genoeg van. Nee, hier werd vooral heel hard gewerkt: door locpoetsers en stokers, houtbewerkers, spoorarbeiders en wagenmakers. Mijzelf mocht ik graag ‘de dwarsligger’ noemen, naar de geïmpregneerde houten bielzen waarover de locomotieven richten het Ruhrgebied raasden.

In die beginperiode vervaardigde ik eindeloos veel van dit soort bielzen. Het begon met de aanleg van de Nederlandsch-Westfaalsche Spoorweg-Maatschappij (NWS), waarvoor in 1878 het startschot werd gegeven. Kort daarna volgde de Geldersch-Overijsselsche Lokaalspoorweg-Maatschappij, kortweg de GOLS, met een apart station. Niet voor niets stond textielgrootmacht Jan Willink aan de wieg van beide spoorlijnen. Via de NWS werden steenkolen uit het Ruhrgebied aangevoerd. Cruciaal voor de textielfabrieken! De grondstoffen en goederen werden vervolgens via de GOLS-lijn verder verspreid over Oost-Nederland, allemaal via Winterswijk als prachtig middelpunt. In de hoogtijdagen waren er hier maar liefst drie locomotievendepots, en groot rangeerterrein en twee stations gevestigd.  Kunt u het zich voorstellen?

In die tijd voelde het toch een beetje alsof we het met z’n allen deden: wij, de werkers op en rond het spoor, zorgden dat de schoorstenen van de textielfabrieken bleven roken. En hoe vaak wij ook vies thuiskwamen van het spoor; zolang de weefgetouwen bleven draaien, was een nieuw paar kleren altijd in de buurt.

- Johannes Kruisselbrink -

Tip: bezoek Museumwerkplaats Transit Oost voor meer informatie over de geschiedenis van de spoorwegen in Oost-Nederland.